Προς Μια Νέα Εποχή για την Κάνναβη: Η Ιστορία, οι Αδικίες και οι Προκλήσεις

Η Διοίκηση κατά των Ναρκωτικών (DEA) μόλις πραγματοποίησε έναν μνημειώδη βήμα προτείνοντας τη μεταφορά της κάνναβης από την Προσθήκη I στην Προσθήκη III στον Νόμο Περί Ρυθμιζόμενων Ουσιών (CSA). Αυτή η απόφαση σηματοδοτεί την αναγνώριση μιας πολυαναμενόμενης δυνητικής ιατρικής χρήσης της κάνναβης και μιας χαμηλότερης από το αναμενόμενο δυνατότητας κατάχρησης.

Για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με το σύστημα των κατηγοριοποιήσεων, ας το εξηγήσουμε: Οι ουσίες της Προσθήκης I, όπως η ηρωίνη και ο LSD, θεωρούνται οι πιο επικίνδυνες, με υψηλό δυναμικό κατάχρησης και καμία αναγνωρισμένη ιατρική αξία. Η κάνναβη έχει αδικαιολόγητα ενταχθεί σε αυτή την κατηγορία για περισσότερο από 50 χρόνια. Η μεταφορά της στην Προσθήκη III θα την τοποθετήσει δίπλα σε ουσίες όπως το κεταμίνη και τα αναβολικά στεροειδή, αναγνωρίζοντας την αποδεκτή ιατρική χρήση της και το χαμηλότερο δυναμικό κατάχρησης.

Αυτή η απόφαση είναι περισσότερο από απλή γραφειοκρατική αναδιάρθρωση – αποτελεί ένα βήμα για τη διόρθωση μιας μακράς ιστορίας αδικίας. Η αυστηρή κατηγοριοποίηση της κάνναβης οφείλεται σε ρατσιστικές και ξενοφοβικές πολιτικές που επέκειντο κοινοτήτων που έχουν χρώμα. Ο Harry J. Anslinger, ο πρώτος επιτελάρχης της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ναρκωτικών, ηγήθηκε μιας εκστρατείας εναντίον της κάνναβης, ενθαρρύνοντας τη ρατσιστική προκατάληψη και διαδίδοντας ψευδείς ισχυρισμούς για τους κινδύνους της. Οι προσπάθειές του, ενισχυμένες από το ρατσιστικό κλίμα της εποχής, οδήγησαν στον Νόμο Περί Φόρου Κάνναβης του 1937 και, τελικά, στον Νόμο Περί Ρυθμιζόμενων Ουσιών του 1970.

Οι επιπτώσεις αυτών των πολιτικών αισθάνονται ακόμα και σήμερα, με τις μαύρες και ισπανικές κοινότητες να υποφέρουν αναλογικά περισσότερο από την ποινικοποίηση της κάνναβης. Παρά το ίδιο ποσοστό χρήσης, είναι αναλογικά συχνότερα στόχοι για συλλήψεις και φυλάκιση. Οι προσπάθειες για νομιμοποίηση της κάνναβης σε επίπεδο πολιτείας και η εισαγωγή ομοσπονδιακής νομοθεσίας στοχεύουν στο να αντιμετωπίσουν αυτές τις αδικίες εξαλείφοντας τις μη βίαιες καταδίκες για κάνναβη και διαλύοντας την κληρονομιά του Πολέμου κατά των Ναρκωτικών.

Η επίδραση αυτής της απόφασης αλλάζει επίσης το παιχνίδι για τις επιχειρήσεις κάνναβης. Η μεταφορά της κάνναβης στην Προσθήκη III μπορεί να σημαίνει ομοσπονδιακές φορολογικές εκπτώσεις για αυτές τις επιχειρήσεις, οι οποίες έχουν απορριφθεί για πολύν καιρό σύμφωνα με τους ισχύοντες κανονισμούς του IRS. Αυτή η αλλαγή μπορεί να παράσχει μια πολύ αναγκαία ανακούφιση και νομιμότητα σε έναν τομέα που λειτουργεί στο περιθώριο για πολύ καιρό.

Ωστόσο, ανάμεσα στον εορτασμό, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε τις αρνητικές πτυχές αυτής της απόφασης. Αν και η DEA δεν θα συμμετέχει πλέον ενεργά με την τοπική αστυνομία σε έρευνες για την κάνναβη εκτός από περιπτώσεις μεγάλης διακίνησης, η κάνναβη παραμένει ουσιαστικά παράνομη σε επίπεδο ομοσπονδιακού. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι εξακολουθούν να μπορούν να συλλαμβάνονται για εγκλήματα που σχετίζονται με την κάνναβη ανά πολιτεία και μπορούν ακόμα να αντιμετωπίζουν ποινές φυλάκισης για την καλλιέργεια της κάνναβης. Επιπλέον, η βιομηχανία της κάνναβης θα ενταχθεί τώρα στον φαρμακευτικό κλάδο, με πιθανές αλλαγές στον πολιτισμό και τις πρακτικές της.

Υπάρχουν επίσης εικασίες για τα κίνητρα πίσω από αυτήν την απόφαση, με ορισμένους να υποστηρίζουν ότι μπορεί να έχει καθοδηγηθεί από πολιτικές ατζέντες παρά από γνήσια ανησυχία για τη δικαιοσύνη. Ενώ πραγματοποιούνται προόδοι, υπάρχει ακόμα πολύ δουλειά να γίνει. Η πραγματική δικαιοσύνη απαιτεί την απελευθέρωση όλων όσων έχουν φυλακιστεί για μη βίαιες κατηγορίες που σχετίζονται με την κάνναβη και την κατάργηση της διαδικασίας ελέγχου ναρκωτικών για εργασία σε επίπεδο εθνικό.

Τελικά, αυτό που θέλει πραγματικά η κοινότητα των λάτρεων της κάνναβης είναι η πλήρης κατάργηση της κατηγοριοποίησης της κάνναβης – ένα βήμα που θα αντικατοπτρίζει πραγματικά το δυναμικό του φυτού και θα καταργήσει το στίγμα που το έχει βασανίσει για πολύ καιρό.